Blogların Efendisi: Kralın Dönüşü

Uzun süredir yazı yazmıyordum, çok da niyetli değildim esasen, lakin elektrikler kesilip yapacak bir şeyler kalmadığında hadi yazayım bari dedim. İlk cümlemden sonra ne çok bağlaç kullanıyorum ya, artık kısa cümleler kuracağım dedim kendi kendime sonra "Şebnem Ferah mısın oğlum sen kendine gel" minvalinde bir düşünce aldı aklımı, ve Orhan Pamuk olmaya karar verdim. Orhan Pamuk örneği tabi ki kurulmuş bir örnekti, gündem malumunuz, başbakanımızın açıklamaları falan, Orhan Beyle paralelleşiyor lakin bizim Osmanlıcı başbakanımız yanlış Orhan Beyi örnek almış galiba, buradan kendisini uyaralım "senin örnek almak istediğin bu değil, GERÇEK ORHAN BEY BU DEĞİL, temiz bi 650 sene önce öldü seninki". Bu arada 650'yi salladım da güzel tutturmuşum adam 652 sene önce vefat etmiş, Mevlüt okuyan hocalar gibi kendisine ve bilimum vefat etmiş devlet büyüğümüze rahmet dileyelim ve dualarımızı yollayalım. Genelde yazılara başlık düşünmem ama, bu sefer şak diye aklıma ilk gelen ismi koydum, hem günün anlam ve önemine de uygun oldu. Şimdi Yüzüklerin Efendisi benzetmesi yapınca Smeagol'suz olmaz, beni uzaktan uzaktan sinsi sinsi takip etmeniz dolayısıyla hepiniz birer Smeagol'sunuz gözümde, ayağınızı denk alın! Böyle de dengesizliklerin adamıyım adeta turşu yedikten sonra içilen boza gibiyim, ki sık sık yaparım, beyaz peynirle yenen nutella ona keza... Örnekler çoğaltılabilir, bu tarz saçmalıkların bazıları da tutar, mesela hepiniz vişne reçelini beyaz peynirle denemişsinizdir diye tahmin ediyorum ve çok da sevdiğinizi düşünüyorum açıkçası, çünkü konuştuğum herkes "aaa ben çok severim ama garip olduğundan kimseye söyleyemezdim" tandanslı cevaplar veriyor, siz de tabi toplumsal bariyerler sebebiyle bu güzel lezzeti etrafınıza tanıtamıyorsunuz. Toplum önümüze bir set mi yoksa aşılması gereken bir bariyer mi? (Şu sıralar zor basan "R" harfi sebebiyle Aziz Yıldırım halet-i ruhiyesindeyim o sebeple biraz sonra "3 Temmuz süeci bizlee kuulmuş bi komploduv" yazabilirim) Yıllardır tartışılagelmiş bir konudur aslında bu, bir tarafta gelenekçiler vardır, bir tarafta da "batının ahlaksızlığından" yana olanlar. Gelenekçi olmayanları şipşak etiketledim, en sevdiğim şeydir etiketlemek, ama bu etiketler tamamen ben inandığım için böyle, yoksa hiçbir sebebi yok. Nihayetinde bir hayat yaşıyoruz herhangi bir şeye kafa yormaya gerek yok yeaaa diyen "Carpe Diem-Bob Marley kırması" gençler bir tarafta "bizim örfümüz var adetimiz var yiğenim" diyen dayılar bir tarafta, toplumda çoğunluk olan "yiğenim diye konuşan dayılar"ın oranı eğitim seviyesi yükseldikçe azalırken Bob Marley gençliği arttıkça artıyor, tam bu noktada yanlış yüzyılda doğduğum gerçeğiyle yüzleşiyorum, dünya ne kadar kötüye gidiyor zerre farkında değiliz tabi, bir kere ahlaki dejenerasyonda had safhadayız öyle ki Japonya'da yeni trend sevgililerin birbirlerinin gözlerini yalaması, nereye gidiyoruz siz bir oturun düşünün. Bu ve bunun gibi 969399393 tane saçmalığın içine bir de dünyadaki %2 zenginin dünya gelirlerinin %60ınden fazlasını elinde bulundurması, en alttaki %50'nin de payının sadece %1 civarında seyretmesi katıldığında, durumumuzun çok acı olduğunu görüyoruz. Yazının konusuyla alakalı komik anekdotumuzu da anlatmadan bitirmeyelim yazıyı, çocukluğumuzda top oynarken ara sıra köşedeki kahveye uğrayan bağrı açık beyaz gömlekli Abdurrahman Abi'yi uzun zamandır kahvede görmüyordum, geçen gün Taksim'de yürürken Abdurrahman Abi'yi gördüm, makyaj, jartiyer, kırmızı bir ruj falan, kırıta kırıta yürüyor, aklıma bir Taksicinin anlattığı anekdot geldi "devir çok kötü abicim ya geçen gün bir tanesi geldi makyajlı falan ama adam afedersin yani, muhabbet açıldı falan niye yapıyorsun diye sordum, kızım yapacağına ben yapayım dedi." herkes ekmek parası peşinde, anekdotception oldu bu da, neyse, dünya vahşileşiyor kendinize dikkat edin ahali, gözlerinizden öpüyorum.